دروازه ی سخن به دل۱

رساله ی حقوق امام سجاد
حق گوش


و أمَّا حَقّ السّمْعِ فتَنَزِیھه عَنْ أنَ تجَعَله طُرِیقا إلِىَ قلَبکِ إلِّا .لفِوُّھهَ کَرِیمَهٍ تحُدِثُ فیِ قلَبکِ خَیْرا أوَ تکَسِبُ خُلقُا َرِیما فإ نّه باَبُ الْکَلَامِ إلِىَ الْقلَبِ یؤُدّی إلِیَه ضُرُوبُ الْمَعَانیِ عَلىَ مَا فیِھاَمنِ خیَرْ أوَ شرَّو لا قوُّه إلِّا باِﻟﻠہّ.

و اما حق گوش این است که از ھر چیز چنان پاکش دارى که آن را راھى به دل خود سازى و آن رانگشایى مگر براى شنیدن سخن خوبى که در دلت خیرى پدید آورد یا اخلاق والایى بدان کسب کنى، زیرا گوش دروازه ی سخن به سوى دل است که معانى گوناگونى را که متضمن خیر یا شر است به آن می‌رساند.
وهیچ نیرویى جز از سوی خدانیست .

گوش دروازه ی سخن به دل است…

برای آرامش میخواهم آهنگ گوش کنم…
اما غافل از آنم که گوش دروازه ی سخن به دل است.
آهنگ پر تنش گوش میدهم بعد با مادرم، با برادرم، با پدرم، با دوستانم دعوا می کنم.
آهنگ غمگین گوش میدهم بعد حالم از همه چیز به هم میخورد از زندگی خود ناراضی میشوم.
حال بگویید آهنگ را برای ارامش گوش میدهم…

مشکل ما این است کلام معصوم را قبول نداریم. ما نمیدانیم که معصومین برای خودشان حدیث نمیگفتند برای رفع مشکلات ما بندگان نادان حدیث میگفتند…

کلام نور

امیر المومنین علیه السّلام می فرمایند:
 «موسیقی و آوازه خوانی باعث فقر است و کسی که زیاد به صدای موسیقی و آوازه خوانی گوش بدهد عاقبت به فقر و نداری مبتلا می شود.»
عین الحیوه صفحه ۲۳۰، مستدرک الوسائل باب ۷۸، نصایح صفحه ۳۴۸

امام صادق علیه السّلام فرمودند: «خانه‌ای که در آن غنا باشد از مرگ و مصیبت دردناک ایمن نیست و دعا در آن به اجابت نمی‌رسد و فرشتگان وارد آن نمی‌شوند.»
کافی، ج ۶، ص ۴۳۳

قال الامام الصّادق علیه السّلام: الغناءُ مجلسٌ لاینظر اللهُ اِلی اَهلهِ.
مجلس غناء مجلسی است که خدواند به اهل آن نظر (لطف و رحمت) نمی‌کند.
وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۲۸۸

قال امیرالمؤنین: عقَّدْ اُذُنـَکَ حُسْنَ الاِسْتِماعِ وَ لا تُصغِ اِلى ما لا یَزیدُ فى
 صَلاحِکَ استِماعُهُ فَاِنَّ ذلِکَ یُصدِئُ الْقُلوبَ وَ یوجِبُ الْمَذامَّ.
امیر المؤنین می‌فرمایند: گوش خود را به شنیدن خوبى ها عادت بده و به آنچه که به صلاح و درستى تو نمى افزاید گوش مسپار؛ زیرا این کار، دل ها را زنگار مى زند و موجب سرزنش مى شود.
غررالحکم، ح ۶۲۳۴