امام حسین(ع)۱

  از امروز می خواهم مطالبی منتشر کنم که  واقعه کربلا را  شرح داده است.و بیشتر سعی می کنم مطالب مهم از کتاب لهوف سید بن طاووس باشد.و بیشتر در محرم روی یاران امام حسین علیه السلام تمرکز می کنم.

حسین( علیه السلام ) روز سه شنبه ، ذیحجه و به قولی روز چهارشنبه ، هشتم ذیحجه سال ۶۰ هجری ، پیش از آن که پیش از آن که از شهادت مسلم مطلع شود شود از مکه خارج شد . ، زیرا حسین علیه السلام بام روزی از مکه بیرون آمد که در همان روز مسلم به شهادت رسیده بود.

روایت شده است که چون حسین علیه السلام تصمیم گرفت به سوی عراق برود ، مقابل جمعیت ایستاد و پس از حمد خداوند متعال و درود بر رسول خدا صلی الله علیه و آله  خطبه ای به این مضمون ایراد فرمود: (( مرگ بر فرزندان آدم حک شده است، چون جای گردنبند بر گردن دختران جوان آن . من مشتاق دیدار پیشینیان خویشم ، مانند یعقوب به دیدار یوسف داشت . 

سرزمینی برای کشته شدن من انتخاب شده است که به آن خواهم رسید و گویا میبینم که اعضای بدن را گرگ‌های بیابان ، در زمینی به این نینواس  و کربلا پاره پاره میکند تا شکم های گرسنه خود را سیر گردانند و انبانهای خالی خویش را پر کنند.

آری  ! از سرنوشت نمی توان گریخت .چه خداوند به آن خشنود است ، ما اهل بیت هم خوشنود ایم و به بلیاتی که از جانب خدا باشد صبر می کنیم و می دانیم اونم زد صابرین را به من عطا می‌کند .

ما که پاره تن پیغمبر هستیم از تو جدایی نداریم و در بهشت با او خواهیم بود . بدین گونه  رسول خدا خشنود خواهد شد وبه وعده‌ای که خداوند به رسولش داده  وفا  می شود .هرکس برای جانبازی در راه ما آماده است و از شهادت و ملاقات خداوند خوشنود می شود با ما بیاید .زیرا به یاری خدا ان شاءالله بامدادان از مکه خارج می‌شویم .

لهوف سید بن طاووس صفحه ۸۱