بسم الله الرحمن الرحیم
همه هست ارزویم که ببینم از تو رویی چه زیان شود که من هم برسم به ارزویی
سلام بر شما ای بهترین پدر، می دانید که شاید بار ها این شعر را با خود مرور کرده ام. با خود گفته ام که بزرگ ترین ارزویم دیدار روی شماست. و این را همیشه بزر گ ترین ارزوی خویش می دانستم.
اما ای امام زمان!!!!!
می دانم که این تنها در کلام من بوده است. آخر چگونه می شود کسی که با اعمالش شما را ناراحت می کند به این ارزو دست یابد؟
چگونه میشودکسی که گناه می کند ارزویش این باشد؟
چگونه میشود کسی که همواره به فکرتان نیست و گاهی به یاد شما می افتد این ارزو برایش به حقیقت بپیوندد؟
چگونه می شود کسی که رفتار و اعمالش مورد پسند شما نیست چنین ارزویی داشته باشد؟
و چطور بعضی اوقات ما انسان ها نکات بسیار مهم در زندگیمان را به اسانی به دست فراموشی می سپاریم؟
چطور یادمان می رود وجودمان را مدیون شما هستیم ؟
چطور می توانیم گناه کنیم وقتی که میدانیم شما شاهد اعمال مان هستید؟
ای امام زمان من نیز این نکات را میدانم و همچنین میدانم که دانستن این سوال ها کافی نیست. عمل به ان است که ایجاد معرفت می کند.و بدون عمل کلام من هیچ فایده اید ندارد و تنها با حرف زدن نمی توانم قدمی از قدم در این راه بردام چرا که انسان های زیادی حرف های بسیار زده اند اما در میدان به ان عمل نکرده اند.
بابا جان خواسته ای از شما دارم!!!
از شما توفیق عمل میخواهم. میدانم با عمل کردن است که وقتی با خود زمزمه می کنم:
همه شب در استانت شده کار من گدایی به خدا که این گدایی ندهم به پادشاهی
احساس مفید بودن می کنم، انگاه است که احساس می کنم شما از من رضایت دارید. ای پسر فاطمه زهرا سلام الله علیها از خداوند برایم توفیق عمل بخواهید و یاری ام کنید!!
شما که راه رسیدن به خود را به من نشان داده اید. من را در پیمودن این مسیر نیز یاری دهید چرا که با یاری شما و خداوند است که می توانم به شما برسم.