بسم الله الرحمن الرحیم.
سلام بر شما ای منجی عالم. بابا جان ارام ارام به ماه عزیز محرم نزدیک میشویم. ماهی که شما در ان صاحب عزای مجلس جدتان امام حسین علیه السلام هستید. قتی سید عبد الکریم کفاش به شما توصل کرد. به او گفتند اگر میخواهی اقا را ملاقات کنی. روزی دو بار برای جد غریب امام زمانت امام حسین علیه السلام گریه کن تا چشمانت لیاقت پیدا بکند. بابا جان من هم میخوام لیاقت را به چشمانم اهدا کنم. و چشمان با لیاقت داشته باشم. اشک ریختن برای امام حسین علیه السلام دلم را ارام می کند و خوشحال ……..
اری خوشحالم می کند. چرا که با این کار صاحب عزا را که شما هستید متوجه خود می کنم. چه چیزی از این بهتر که مورد توجه شما قرار بگیرم. بابا جان حال که متوجه شدم سلام و ارتباط و گریه برای امام حسین علیه السلام موانع وصل ارتباط با شما را از سر راهم بر می دارد. و برای من همچون سکوی پرتابی به سوی شماست. قدر این نعمت اشک ریختن برای امام حسین علیه اسلام را بیشتر میدانم.
وقتی که برای ایشان اشک میریزم به یاد این جمله می افتم.
یا امام حسین
«یا امام حسین در کربلا حضور نداشتم که از شما دفاع کنم. اما صبح و شب برایتان گریه می کنم. تا اشک هایم تمام شود اشکاهیم که تمام شد خون گریه می کنم. »
یا اباصالح وقتی کسی عزیزش را از دست می دهد. و میبیند که افراد زیادی برای او گریه می کنند. خوشحال می شود و خدا را شکر می کند که عزیزش گریه کن دارد.
حال شما صاحب عزا هستید و عزیزتان امام حسین علیه اسلام. بابا جان از خدا می خواهم که این لطفی که به من عطا نموده را هیچ گاه از من نگیرد. اری عزا داری برای امام حسین علیه اسلام لطفی است که خداوند متعال نسیب هر کسی نمی کند.
پس سعی می کنم قدر این لطف و نعمت بزرگ خداوند را بدانم. و بیشتر برای جدتان امام حسین علیه السلام اشک بریزم. و لیاقت را با اشک ریختن برای امام حسین علیه السلام به چشمانم اهدا کنم. و چشمان با لیاقت خود را الوده نکنم.
