سلام بر شما ای امام زمان،این روز ها دلم گرفته است. برای شرایط جامعه و مشکلات بسیاری که در جامعه امروز ما کم نیستند. با وجود این حال بد تنها یک چیز است که به ما ارامش میدهد. ان هم رو حیه انتظار است. من می دانم برای این که با شما دیدار کنم. باید روحیه انتظار را در خود متجلی کنم. و هر کس که مشتاق دیدن روی شما بوده است و موفق به ملاقات با شما شده است این روحیه را درون خود به اوج رسانده است.
یعنی در میان مردم به انتظار کشیدن معروف شده است. کسی که منتظر شماست دغدغه شما را دارد و سختی های زیادی را تحمل می کند. اما برایش مهم نیست که چه برایش پیش می اید. چون می دادند دیدن روی شما توفیقی است. که ارزش کشیدن تمام سختی های این روز گار را دارد.
تجلی انتظار….
بابا جان این روز ها هر کس معرفت خود را به شما به گونه ای بیان می کند:« مثلا پیرزنی که هر روز در خانه اش را اب و جارو می کند. و با خود می گوید من که لیاقت دیدن روی مولایم امام زمان را ندارم. امام میدانم که به من سر می زند. پس من زیر پای مهدی فاطمه را آب و جارو می کنم. »
«یا مردی که هر جمعه کسب و کارش را تعطیل می کند. و در مغازه اش می شند. و ذکر می گوید نه یک روز یه یک ماه نه یک سال بلکه یک عمر مشغول این عمل نیک می باشد. تا اینکه با شما ملاقات کند.
معرفت و تجلی انتظار درون انسان این است. بابا جان از خود خجالت می کشم. زیرا من فاصله زیادی با ان پیر زن و ان مرد دارم. ولی شاید ادعایم از ان ها بیشتر بوده است. بابا جان من هم دیدار با شما را بزرگ ترین ارزوی خود می دانیم .از این رو سعی می کنم روحیه انتظار را در خود به تجلی برسانم.
